TRANEN TUSSEN DE REGELS

Tussen de regels van haar gedicht
daar schitterden haar stilste tranen
‘t Meisje had meer dan één gezicht
inwendig gloeiden haar vulkanen

Tussen de regels van haar gedicht
daar druppelde haar groot verdriet
‘t Huilde na ’t sterven van het licht
daar pas dan ‘t masker haar verliet

Tussen de regels van haar gedicht
daar druppelde haar eenzaamheid
Nimmer trad dit voor het voetlicht
dus geen bemerkte haar nabijheid

Tussen de regels van haar gedicht
daar druppelden droefheid en pijn
Die beide streden om ’t overwicht
‘t verdrietigst van die twee te zijn