NU DE STILTE IS GEVALLEN

Nu deze stilte is gevallen, zit ik hier
de hele de nacht en volledig alleen;
Kijkend in ’t lang geleegde glas bier
rijg ik heel veel, lange uren aaneen

Starend in ’t donker zwarte duister,
denk ik hoe onze liefde ooit begon;
In de stilte bij slechts ons gefluister
in het duister op dat nattige gazon

Heel mijn hart lijkt thans gevangen
door de kolos vol van eenzaamheid;
Dat is bij je ontslapen aangevangen
‘t voelt als raak ik dit nimmer kwijt

Buiten tikt een gespetter op ‘t raam
in ‘t zwart, zo teder en heel gestaag
In die stilte fluistert het jouw naam;
teder als door een volle watten laag

Daar wordt de nieuwe dag geboren
ochtendstralen snijden door ’t zwart;
Mijn innerlijk voelt nu als bevroren
niemand weet van mijn diepe smart

Kijk s.v.p. ook even naar voor wie ik dit gedicht geschreven heb, ik dank u bij voorbaat. Zie hieronder:

https://steunactie.nl/actie/levenseinde-1/-4943