EINDELOZE NACHT

Die eindeloze nacht, volgepropt met stil
over nachten, slechts met mijn gedachten
In het zo zware meedogenloze donker kil
wijl ik naar ‘t licht keek bij het wachten

Het zo lange en zo pijnlijk stil verleden
toen zij mij via een enkel briefje verliet
O wat heb ik ‘t lieve kind toch aanbeden
nadien restte mij louter en alleen verdriet

Heimwee naar naar dat grijze verleden
wijl ik mij afvraag of ze wel gelukkig is
Ze heeft mij toen zelfs heel lang gemeden
maar ‘t was over, ze loste mij als vuilnis

Na lange tijd stopte de eindeloze nacht
toen mijn nieuw lief mijn dromen betrad
Op dit groots geluk had ik lang gewacht
reeds bijna zestig jaar met mijn schat

Mijn wens is dat ze nu heel gelukkig is,
dat ze eveneens het geluk gevonden heeft
Dit is nu ‘t verhaal van onze tiener crisis
dat mij soms een druppel heimwee geeft