DAG ZONDER EINDE

Waar ik woon
al eeuwige dagen
is daar, waar ‘k droom
zonder mezelf te dragen.

Op een eiland in de stilte
waar ‘k m’n stem net kan verstaan
Prevelen m’n droge lippen
mijn woonplaats, haar naam.

Het geluid is uitgebannen
een stille zee is hier om mij
Ik zweef nu boven aardse plannen
en in m’n armen, daar ligt zij.

Ik zucht van pure liefde
die toch nimmer kan vergaan
Alles in mij wordt al teder
bij het horen van haar naam