Troost

BIJ MIJ MAG JE WENEN

Diepe pijn laat steeds je tranen komen
op het zo donkere pad van het verdriet
en de smart achtervolgt je in je dromen
maar ergens wenen, ach dat kun je niet

Eindeloos stil komt soms het eenzaam
kruipend in de schaduwen van het pad
in de verte zie je een hel verlicht raam
van een wereld die je nog nooit betrad

Alle smarten van jouw eenzaam lijden
ze komen per dag nog wat eerder weer
ze laten je weer denken aan ons beiden
en aan het heerlijke kussen van weleer

Droeve pijn laat je in nachten woelen
en je de dag erop zo trillen op je benen
In ’t duister stil kan ik je pijn voelen
Kom toch terug. Bij mij mag je wenen