Ruzie

DOODSSTRIJD

Hij lag languit en leek niet bij machte
zich nog te roeren. Misschien toch iets
Hij voelde de dood die hem al wachtte
en dacht die dood krijgt vandaag niets

Hij sleepte zich door geheel de avond
tot heel ver over de klok van twaalf uur
Tja, dacht hij, morgen wacht mij grond
doch thans verkoop ik mij de huid duur

Een kaarsje brandde aan de kale wand
en flikkerde af en toe als met wat wind
Hij voelde zich juist gelijk die emigrant
die twijfelt of hij zijn nieuw land vindt

Dat kleine lichtje met zijn laatste vlam
dat als ik aanstonds ten eind moet gaan
Dat sterft direct, onschuldig als een lam
wijl ik weldra voor ’t gerecht zal staan

Hij lag languit en bleek niet bij machte
tot spijt over hetgeen hij had aangericht
Wellicht stierf ook zijn laatste gedachte
want reeds trok de…dood in zijn gezicht