Eenzaamheid
HEMELS MEISJE
HEMELS MEISJE
Meer dan fantastisch was het haar;
donkerbruin haar voor haar gezicht
Je schatte haar zo rond achttien jaar
zonder knipperen keek ze in ’t licht
Meer dan sierlijk haar beide benen;
haar borsten mochten er zeker zijn
Vanaf vanmorgen was ze alleen en
peinsde ze niet meer over een trein
Meer dan klasse waren beide billen
twee dijen waren ‘t aanzien waard
Je zou dat engeltje zo kussen willen
zelfs met velen om haar geschaard
Meer dan elegant waren die voeten
enkel haar armen oogden wat groot
Haar gezicht, propvol met sproeten,
stoorde haar niet meer; ze was dood