Boos

 
OM JOU HUIL IK NIET MEER
 
 
Om jou huil ik al lang niet meer
dat ben jij waarachtig niet waard
Van jou kreeg ik een maagzweer
dus liggen je brieven in de haard
 
 
Mijn tranen zijn nu opgedroogd
ik schrapte je naam uit mijn hart
Verdriet dat zich had opgehoogd
kleurde mijn dagen louter zwart
 
 
In al je brieven leek je de schat
die voor mij ‘t einde moest zijn
Een mooi en onbeschreven blad
bleek nadien een bron van pijn
 
 
Om jou huil ik allang niet meer
liefst wil ik je dadelijk vergeten;
Het denken aan jou doet al zeer
je hebt het bij mij echt gevreten