BLOEMEN VOOR MOEDER

Op ’t doodstille kerkhof woei wat wind
enkele oude takken protesteerden zacht;
Op het schelpenpad zocht een klein kind
’t graf waarvoor ze wat had meegebracht

Een grote bos bloemen enkel voor mam
had ze thuis al op het briefje geschreven
Ze miste ma sinds ’t ongeval toen kwam
velen gewond, mam kwam om het leven

Tenslotte had zij mams steen gevonden
met betraande ogen zette ze de bloemen
Waar geen van de doden ze zien konden;
een bijtje vloog weg onder luid zoemen

Het kind huilde met honderden tranen
wellicht zouden ze elkaar ooit weerzien
O ja, als zij zelf ook sterven zou gaan en
het duurde te lang want ze was pas tien