ANOREXIA NERVOSA

In bed overdacht ze elke rot dag
tranen vulden daarbij haar ogen
Het leven gaf haar een kaakslag
ze had weer.. zwaarder gewogen

Moeder blij en tevreden, zij niet
haar lichaam moest slanker zijn
Zwaarder zijn leidde tot verdriet
en die weegschaal gaf veel pijn

Dokter zei dat ze heel ziek was;
dat zij beslist meer moest eten;
Geen was er dikker in haar klas
enne zij moet ‘t toch zelf weten

De spiegel zei, jij mollige meid
zie ’t bot uit jouw benen steken
Moeder huilde ik raak jou kwijt
laat mij toch niet in de steek en

Noch het huilen noch ‘t praten
kon ‘t arme kind nog verleiden
Toen kreeg ma toch in de gaten,
dat het meisje lag te overlijden