ALEKSEJ ANATOLJEVITSJ NAVALNY

De zomer lag verankerd in gewapend beton
zonnestralen trachtten vergeefs het te warmen
Terwijl geen straaltje hier binnen komen kon
lag hij alleen op ’t bed met gebonden armen

Veroordeeld wegens afwijkende gedachten
weigerde zich met zo’n regering te verenigen
Hem zou daarom de loodzware straf wachten
zonder zich met zijn lief te mogen herenigen

Zijn opdracht kostte hem welhaast ’t leven;
’t regiem zag hem liefst creperend doodgaan
Hij streed door en hij wilde zijn leven geven
als nadien geen dictatuur meer zou bestaan

Monddood wilde ’t regiem hem liefst maken
maar ach dat zou ze absoluut nooit gelukken
Ze zouden hem innerlijk nooit kunnen kraken
want hij zou nooit voor het kwaad bukken

Die zomer verankerd in het gewapend beton
zonlicht echter verwarmde zijn hart en geest
wetend dat hij tenslotte de strijd zeker won.
Hoop dat hij dit vers ooit in vrijheid leest